دوستت دارم چون تنها ترین ستاره زندگی منی
دوستت دارم چون تنها ترین مصراع شعر منی
دوستت دارم چون تنها ترین فکر تنهایی منی
دوستت دارم چون تزیباترین لحظات زندگی منی
دوستت دارم چون زیبا ترین رویای خواب منی
دوستت دارم چون زیبا ترین خاطرات منی
دوستت دارم چون به یک نگاه عشق منی

 دوست دارم چون حکیمه منی

 تو....

         یه همزبونی    یه مهربونی

         برای قلب تنهام عاشقونه میخونی

   تو....

              فصل بهاری خزون نداری

              تو شوره زار قلبم آرزو رو می کاری

  حالا بخون تا بدونم هم صدا هستیم

                                           اگه با هم نباشیم از خود جدا هستیم

تنگ غروب هوای تو

                      تنگ غروب صدای تو

                                              تنگ غروب راه افتادم دنبال رد پای تو

                همه جا رو گشتم از تو  ردپایی نیست که نیست

                 هیچ کجایی یه نشونی یا صدایی نیست که نیست

چشام به راه جاده ها سواره ها پیاده ها

                                       می رفتن و می اومدن اما نبودن گل من

خسته شدم....

            دلم گرفته این روزها غم خونه کرده تو صدام

               بارون غصه انگاری میباره تو ترانه هام

                          عاشق بودم                 خسته شدم

                            خسته شدم           دیگه میرم             گریه نکن

       دل....

                  بیا بریم از عشق دیگه نگیم

                             درد عشقی که کشیدیم جز خدا به کسی نگیم

    ازم نخواه بیشتراز این اسیر این قفس باشم

دوباره دل هوای با تو بودن کرده

                  نگو این دل دوری عشق تو باور کرده

                  دل من خسته از این دست به دعاها بردن

                  همه آرزوهام با رفتن تو مردن

                       حالا من یه آرزو دارم تو سینه

                       که دوباره چشم من تو را ببینه

 حیف لحظه های خوبی که برای تو گذاشتم

             حیف غصه ای که خوردم چون ازت خبر نداشتم

                           حیف از اون روزا که کلی ناز چشماتو کشیدم 

                            حیف شوقی که تو گفتی داری اما من ندیدم

                                                                      حیف حرفهای قشتگی که برای تو نوشتم

                                                                            حیف رویاهام که واسه تو از قشنگیاش گذشتم

               حیف شبها که نشستم با خیالت زیر مهتاب

                حیف وقتی که تلف شد واسه دیدن تو تو خواب

                  

هر روز از تکرار اسمت به نفس نفس می افتم

نه به فکر کار دیگه نه به یاد کس می افتم

پاکی عشق تو مثل رنگ سبز نو بهاره

هر چی که قشنگ و زیباست تو رو یاد من میاره

بگو که تو هم مثل من عاشق و دیوونه ای

تو گل یکی یه دونه عزیز این خونه ای

ای چراغ هر بهانه از تو روشن از تو روشن

ای که حرفای قشنگت منو آشتی داده با من

   منو گنجشک های خونه دیدنت عادتمونه

   به هوای دیدن تو پر می گیریم از تو لونه

باز میایم که مثل هر روز برامون دونه بپاشی

من و گنجشکها می میریم  تو اگه خونه نباشی

           تو اگه خونه نباشی

                    

هر جمعه دارم من با خودم میگم که امروز تو میای

اما وقتی که دیگه غروب میشه دلم میدونه نمیای

هر غروبه جمعه من با یه سبد گلهای پرپر         

 میشینم منتظرت تا تو بیایی از سفر

>

همیشه به یاد داشته باش در ارتفاعی خاص از زمین دیگر ابری وجود ندارد اگر آسمان زندگیت ابری ست به این دلیل است که روحت به اندازه کافی اوج نگرفته است

حسن باران این است که زمینی ست، ولی آسمانی شده است و به امداد زمین می آید حسن باران این است که مرا میبرد از خویش به عشق و مرا بر میگرداند از عشق به خویش شعر میخواند در گوش من آرام آرام هیچ میدانی این قطره که بر گونه ی زیبای تو ریخت از کجا آمده بود ؟ از کجا رفت هوا؟ از کدام اقیانوس؟ از کجای عالم؟ و چه راهی پیموده ست در هودج ابر؟ هیچ میدانی این قطره که بر گوشه ی لبخند تو ریخت آه و اندوه کدامین ماهی ست که به تور ???افتادست؟ اشک لبخند کدامین ما

پروردگارا به درگاه تو پناه می آورم و تو نیز پناهم بخش تا موجودی آزمند و خویشتن دوست نباشم. مگذار که صولت خشم، حصار بردباری مرا درهم بشکند و حمله حسد، مناعت فطرت مرا به خفت و مذلت فروکشاند

اینگونه زندگی کنیم:ساده اما زیبا،مصمم امابی خیال،متواضع اما سربلند،مهربان اما جدی،سبز اما بی ریا،عاشق اما عاقل

کاش می شد سکوت غریبانه ی گنجشک های افسرده را معنا کرد...کاش می شد فریاد مظلومانه نیلوفر های مرداب را شنید... کاش می شد اندیشه و احساسم را به دست پیچکی بسپارم تا به هر کجا که می خواهند سر بکشند.... از تکرار ناقص خاطره ها , از تلاش بیهوده برای رفتن و نرسیدن مثل دو خط موازی خستم

آنگاه که.......... ضربه های تیشه زندگی را بر ریشه آرزوهایت حس میکنی؛ به خاطر بیاور که ............... زیبایی شهاب ها از شکستن قلب ستارگان است!!!!

 

مگذار که عشق ، به عادت دوست داشتن تبدیل شود! مگذار که حتی آب دادن گل های باغچه به عادت آب دادن گل های باغچه تبدیل شود ! عشق ، عادت به دوست داشتن و سخت دوست داشتن دیگری نیست . پیوسته نو کردن خواستنی است که خود پیوسته خواهان نو شدن است و دگرگون شدن تازگی ، ذات عشق است و طراوت ، بافت عشق چگونه می شود تازگی و طراوت را از عشق گرفت و عشق همچنان عشق بماند ؟